وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَی الْاَرْضِ هَوْنًا وَاِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا
بندگان (خاص خداوند) رحمان، کسانی هستند که با آرامش و بی تکبر بر زمین راه میروند; و هنگامی که جاهلان آنها را مخاطب سازند
(و سخنان نابخردانه گویند)، به آنها سلام میگویند (و با بیاعتنایی و بزرگواری میگذرند)
بالاترین مدال برای انسان، مدال بندگی خداست. «و عبادالرحمن» زیرا انتساب به بی نهایت، انسان را بالا میبرد.
رفتار هر کس، نشان دهنده ی شخصیّت اوست. «عبادالرحمن … یمشون علی الارض هونا» (بندگان خاص خداوند، مظهر تواضع هستند.)
اسلام، دین جامعی است که حتّی برای چگونه راه رفتن برنامه دارد. «یمشون علی الارض هونا»
ایمان واعتقاد انسان، در رفتار شخصی او مؤثّر است. «عبادالرحمن… یمشون»
تواضع، ثمره ی بندگی و نخستین نشانه ی آن است. «هوناً»
وقار و نرمی از بارزترین صفات مؤمن است. «یمشون… هونا»
با جاهلان مقابله به مثل نکنید. «اذا خاطبهم الجاهلون قالوا سلاما»
مُدارا و حلم و حوصله، از صفات بارز مؤمنان است. «قالوا سلاما»
