امام رضا (ع) برای هروی یکی از اصحابشان داستانی را نقل می کند که بسیار شنیدنی و آموزنده است.
حضرت (ع) فرمودند: خداوند به یکی از انبیاء وحی فرستاد که «هر گاه صبح از خانه بیرون شدی نخستین چیزی که از مقابلت ظاهر شد آن را بخور، دومی را مخفی بدار، سومی را هم بپذیر، چهارمی را مایوس نگردان و از پنجمی فرار کن.»
آن پیامبر هنگامی که صبح از خانه بیرون آمد در مقابل خود کوهی را مشاهده کرد، حیران بود، طبق امر الهی باید این کوه بزرگ را می خورد! اما چگونه؟ با خود گفت: خداوند فرمان داده و به یقین بی جهت مرا به این کار تکلیف نکرده است. نزدیک شد، کوه را مانند لقمه ای یافت، خورد و بسیار هم لذت برد.
از آنجا عبور کرد، در بین راه طشتی از طلا یافت، با خود گفت: خداوند به من امر کرد این را مخفی بدارم، لذا آن طشت را در زمین دفن کرد، ناگهان متوجه شد طشت از زیر خاک بیرون شده است، گفت: من فرمان خداوند را در مورد آن انجام دادم (و یکبار آن را دفن نمودم) به راه خود ادامه داد و رفت.
از مقابل او پرنده ای ظاهر شد، پرنده ای شکاری در تعقیبش بود، دور آن پیامبر چرخ می زد، با خود گفت خداوند به من امر کرده این را بگیرم، لذا آستین خود را باز کرد و پرنده در آن جای گرفت، در این هنگام پرنده شکاری رسید و گفت: من چند روز است او را تعقیب می کنم چرا از من گرفتی. پاسخ داد: خداوند به من امر کرده این را مایوس نکنم، ران او را قطع کرد و به آن پرنده شکاری داد و از آنجا عبور کرد، بعد از مدتی به مرداری رسید که بو گرفته و کرم ها در آن جای گرفته بودند، گفت: خداوند به من امر فرموده از این فرار کنم و لذا از آنجا دور شد.
هنگام بازگشت از سفر در خواب به او الهام شد؛ تو دستورات ما را به کار گرفتی آیا می دانی آنها چه بودند؟ گفت: خیر، گفتند: آن کوه علامت غضب بود، هنگامی که بنده ای غضب می کند جز خودش را مشاهده نمی کند، و از فرط غضب خود را فراموش می سازد و مقام خود را نمی شناسد، ولی هر گاه خودش را شناخت و غضب او فرونشست چونان لقمه ای فروخوردنش آسان می شود. اما آن طشت عمل صالح است، اگر کسی آن را مخفی بدارد، خداوند آن را آشکار می گرداند، و پاداش صاحبش را در آخرت می دهد، اما آن پرنده مردی است که تو را نصیحت می کند و نصیحت او را قبول کن، اما آن پرنده شکاری مردی است که از تو حاجتی می خواهد او را نا امید نکن و اما گوشت گندیده غیبت است از آن دوری کن.
منبع: ترجمه الایمان و الکفر بحارالانوار، ج2، ص307
تهیه و تنظیم : سرکار خانم مرضیه قانع – مربی قرآن
